- Efendinizden bu akşam hiç ses gelmeyince merak ettik. Acaba başına bir iş mi geldi?

Adamın hanımı, üzülerek ve utanarak dedi ki:

- Efendim, dün akşam geç saatlerde çarşıdan gelirken bekçiler, sarhoştur diye götürüp hapse atmışlar.

Bunun üzerine İmâm-ı A’zam hazretleri hemen şehrin valisinin konağının yolunu tuttu. Vali, İmâm-ı A’zam efendimizi kapıda görünce şaşırdı.

-  Buyurun efendim, hayr ola! Bugün buraya teşrif ettiniz. Bir arzunuz mu var?

-  Vali Bey, bizim şöyle şöyle bir komşumuz vardı. Akşam bekçiler sarhoş diye hapse atmışlar. Bunu hapisten çıkarmanız için geldim.

Bunun üzerine, hemen adamı hapisten çıkarttılar. Ve İmâm-ı A’zam’a teslim ettiler. Yolda komşusuna dedi ki:

- Kusura bakmayın, akşamdan haberimiz olmadı ve çocuklarınıza nafaka veremedik. Şu paraları al da, onlara nafaka temin et!

Adamcağız çok üzüldü ve mahcup oldu. Bunun üzerine halis bir kalble tövbe etti. Ölünceye kadar İmâm-ı A’zamdan ayrılmadı, O’nun sadık talebeleri arasına girdi ve nice ihsânlara kavuştu.