Bir gece Beyt-ül-mukaddes’de sabahlamak istedim. Câmi görevlileri içeride kimsenin kalmasına müsâade etmedikleri için hasırların arasına gizlenmiştim. Gece geç vakitte câminin kapısı açıldı. Önde bir ihtiyar olmak üzere içeri kırk kişi girdi. Yaşlı olan zât mihrâbın önüne oturup bir miktâr Kur’ân-ı kerîm tilâvet etti, diğerleri de huşû ile dinlediler. Tilâvetden sonra gelenlerden biri, yaşlı olan zâta dedi ki:

-  Bu gece câmide bizden olmayan biri var. İhtiyar tebessüm ederek şöyle cevap verdi:

-  Evet, İbrahim bin Edhem var, kırk günden beri yapmış olduğu ibâdetlerinden bir zevk alamamaktadır.

Bu sözü duyunca hemen açığa çıkıp, dedim ki:

-  Söylediğin doğrudur, ne olur bunun sebebini bana söyle de bu sıkıntıdan kurtulayım. Yaşlı zât şöyle cevap verdi:

-  Falan gün, Basra’dan hurma satın almıştın. Bu hurmayı alırken satıcının bir hurması yere düştü. Sen de bunu kendi hurmalarından düştü zannederek, onu yerden alıp kendi hurmalarının arasına koydun. İbâdetlerinden tat alamamanın sebebi budur.

Bunu duyunca hemen gidip hurma satıcısını buldum. Durumu ona anlatarak, ondan helâllik diledim. O da hakkını helâl etti. Bundan sonra yine ibâdetlerimden tat almaya başladım.