Cebrâil aleyhisselâm gelip, Ebû Cehil’in, evinin önünde tuzak için bir kuyu kazdığını söyler. Bu durum karşısında Peygamber efendimiz kendi evlerine döner. Ebû Cehil ise, geri dönmesine bir mânâ veremiyerek kendisine sormak için arkasından koştuğunda, kapının önündeki kuyuyu unutarak, adımını, atar atmaz kendi eliyle kazdığı kuyuya düşer.

Çıkarmak için ip uzattıklarında, bir türlü ipe kavuşamaz. İpler uzadıkça kuyu derinleşir. Bu hâl üzerine Ebû Cehil karanlık kuyuda çıldıracak gibi olur. Peygamber efendimize haber verilerek kendisinin çıkarılmasını ister. Durumu Peygamber efendimize bildirirler. Hemen kuyu başına gelerek seslenir:

     — Seni kuyudan çıkarırsam îmân eder misin?

O da kabul eder görünüp der ki:

     — Beni bu kuyudan çıkarırsan îmân edeceğim.

Peygamber efendimiz mübârek ellerini uzatarak Ebû Cehili kuyudan çıkarır. Ebû Cehil kuyudan çıkınca:

     — Hayatımda senin kadar güçlü sihirbaza rastlamadım, der ve îmân etmez.