Bir insan kendi nefsinin aybını görür ve bilirse başkasının aybını görmez ve ondan haberi olmaz. Bir insan, Allah’ın takdir ve taksimine razı olursa kayıp ve eksikliklerine üzülmez.

Kardeşi için kuyu kazan, sonunda o kuyuya kendi düşer. Başkasının yanlışını büyüten kimse kendi hatâsını unutur. Danışmayanlar zillete düşer. Kibir edenler hakir ve zelil olur. İyilerle, ilim sahipleriyle düşüp kalkan, yücelir ve saygı görür. Mizaha düşkünler, hafife alınır. Kendi fiilleri, sözleri ve emelleriyle mağrur olan, nefsi tarafından mağdur olur. Çok söz söyleyen çok hatâ eder. Hatâsı çok olanda, edep ve hayâ azalır. Edep ve hayâsı az olan da, takvada fakirleşir. Takvası fakirleşince kalbi ölür.

Edep mizândandır. Güzel ahlâk, en iyi arkadaştır. Afiyet on kısımdır ve bunun dokuz kısmı Allah’ı anmanın dışında sadece susmak, sükût etmektir. Bir kısım ise sefihlerle alçaklarla düşüp kalkmayı bırakmaktır.

Fakirliğin süsü sabır, zenginliğin de şükürdür. Müslümanlıktan üstün şeref olmaz.