Hükümdar, bahçesine büyük bir köşk yaptırmak istedi. Fakat arsası yetmiyor, fakir bir kadına ait bir tarlayı da almak gerekiyordu. Kadın tarlasını vermek istemedi. Fakat zorla alıp, köşkü onun tarlasına uzattılar. Köşk bitmişti. Kadın, Kadı Beşir’e gitti. Durumu bildirip şikâyette bulundu. Kadı, kadına:

— Hiç meraklanma, ben bunu düzeltirim, dedi.

Kadı Beşir, bir eşek alıp üzerine boş bir torba koyarak yeni köşkün önüne gitti. Hakem pencerede oturuyordu. Kadı:

— Ey hükümdarım, diye seslendi, bu torbayı şuradan toprakla doldurur musun?

Hakem, Kadı’nın gizli bir gayesi olduğunu anlıyarak aşağıya indi, torbayı toprakla doldurdu. Kadı:

— Hele şu torbayı kaldır da eşeğe yükleyelim.
Hükümdar uzun uzun zorlandı, torbayı kaldıramadı. Bunun üzerine Kadı şöyle dedi:

— Ey hükümdar, bu torbadaki toprak, fakir kadından zorla aldığın şu tarlanın ancak çok küçük bir bölümüdür. Sen bunu kaldıramıyorsun! Peki, yarın âhirette, o koskoca tarlanın yükünü ve günâhını nasıl kaldıracaksın?

Bundan sonra tarla, köşkle beraber kadına verildi.