Kadın evden dışarı çıkarken zevcinden bir defa izin alır. Yâni “Ben istediğim zaman dışarı çıkabilir miyim” der. Kocası da, “Tamam” derse her zaman çıkabilir. “Çıkamazsın” derse işe de gidilemez. Evde ona ait malları da dilenciye veya misafirlere izinsiz veremez. Yâni misafire bir bardak çay bile veremez. Ama “İstediğin şeyi istediğin yere harcayabilirsin ve istediğin zaman istediğin yere gidersin” gibi izin alınırsa, kadın istediğini istediği gibi harcar ve istediği yere gidebilir. Bunları izinsiz yapmamak gerekir.

Kadın, gittiği yerde, gıybet ediyor, yalan söylüyorsa, kocası da günâh işleyeceğini bilerek göndermişse işlediği günâhlar kocasına da yazılır. Bilmezse yazılmaz.

Mukim bir bayan, başka şehirdeki kocasının veya mahrem bir akrabasının yanına mahremsiz gidemez. Seferde ise gidebilir. Meselâ kocası ile İstanbul’da oturuyor. Kocası ile Ankara’ya gitmiştir. Sonra kocası İstanbul’a gelmiştir. Kadın bir hafta sonra yanında mahremi olmadan da İstanbul’a kocasının yanına gelebilir.